Indirect is het een schuldbekentenis: janken om het zogenaamd verwijderen van “een buste” van Johan Maurits van Nassau uit het Mauritshuis in Den Haag. In de eerste plaats ging het om een plastic replica bij de ingang. In de tweede plaats is er elders in het gebouw een echte buste geplaatst. In de derde plaats huilde de minister-president van het Koninkrijk der Nederlanden mee met de sneeuwvlokjes die hun Erfgoed bedreigd zien, nu hun ook al de Amsterdamse JP Coenschool gaat ontvallen. De Nationale Trots om genocideplegers en slavenhandelaren dient in stand gehouden te worden. En dan citeren wij integraal een teletekstpagina:
Moet men hier nu om huilen of lachen? Beide wellicht.
