Niet de oerversie maar wel de oudst aanhoorbare op de plaat gezette, de Comedian Harmonists, 1931.
Handig, die Engelse vertaling want dan merk je hoe de bekendste versie hiervan afwijkt…
De tekst stamt uit de begindagen van militaire dienst, het begin van de negentiende eeuw. De bekendste Versie is van de destijds Bekendst Afzwaaiende militair ter wereld. Toch heeft de waarschijnlijk eerste tegendraadse platenpresentator, het woord discjockey bestond nog nauwelijks laat staan dat het een slechte klank had gekregen, de man van Spielereien mit Schallplatten, de Engelsman Chris Howland, het eerder opgenomen, en ik ben benieuwd, maar op YT is die versie vooralsnog niet te vinden.
Dus de King dan maar. Geef toe, de Comedian Harmonists doen het mooier. Uit de film G.I. Blues. Waarom het zo nodig blllleibst moest worden blijft een raadsel. De touwtjes en het houten hart worden wel duidelijker uit deze schamele filmbeelden. 1960.
Deze Bert Kaempfertachtige versie ligt na aan mijn hart omdat het de herkenningsmelodie was van Alan Black op Radio 355, een zeezender die de tijd niet meer heeft gekregen zich te ontplooien in 1967. Gary Blake & his Music, 1966.
