En weeral een nummer dat grenzen overschrijdt. Die tussen folk en country is meestal betrekkelijk. Pas toen ik een verslag las van de begrafenis van deze zanger kreeg ik de juiste tekst te lezen, vernam ik dat hij het geschreven had en de Old Comic Queen bleek Homecoming. Ik denk dat ik de tekst steeds voor mijzelf begrijpelijker heb gemaakt.
John C. Stewart. De auteursversie.
Maar het is ook soul. Hoor maar.
Four Tops, 1968
En dan, tja. De Eerste Boyband, confectiegroepje gesorteerd op smoeltjes, maar ze kregen wel materiaal om u tegen te zeggen. Kom daar nu nog eens om.
Volgens mij het origineel: de Monkees. Herinnering aan speciale kerstdagen.
Dat was een probleem met de Monkees: totaal uncoole nepgroep maar wel schitterende songs. Doet het er nu nog toe?
Ik lees nu dat Davy Jones overleden is (ook al) en dat hij Mancunian was die zelfs in Coronation Street is langsgekomen voordat hij Monkee werd.
Oh, I could hide ‘neath the wings
Of the bluebird as she sings.
The six o’clock alarm would never ring.
But it rings and I rise,
Wipe the sleep out of my eyes.
The shavin’ razor’s [c]old and it stings. *)
Cheer up, sleepy Jean.
Oh, what can it mean.
To a daydream believer
And a homecoming queen.
You once thought of me
As a white knight on a steed.
Now you know how happy I can be.
Oh, and our good times start and end
Without dollar one to spend.
But how much, baby, do we really need.
Cheer up, sleepy Jean.
Oh, what can it mean.
To a daydream believer
And a homecoming queen.
Cheer up, sleepy Jean.
Oh, what can it mean.
To a daydream believer
And a homecoming queen.
Cheer up, sleepy Jean.
Oh, what can it mean.
To a daydream believer
And a homecoming queen.
[Repeat and fade]
*) John en Levi houden het op old, Davy op cold.
