Een van de beroemdste en meest gecoverde bluessongs ooit, gecomponeerd door Robert Johnson, de “King of the Delta Blues Singers”. Johnson zette het zelf in 1936 op de plaat. De song hielp flink mee aan de bevestiging van Johnson’s mythische status: volgens de legende zou Johnson op een kruispunt zijn ziel aan de duivel hebben verkocht in ruil voor zijn fenomenale talent, ook al ontbreekt in de song zélf elke verwijzing naar een dergelijke gebeurtenis.
Over Johnson’s leven is nauwelijks iets bekend, want natuurlijk bijdraagt aan zijn status. Geboren in 1911, overleed Johnson al op 27-jarige leeftijd, naar verluid vergiftigd door een jaloerse rivaal in de liefde (Johnson had een behoorlijke reputatie als charmeur). Tijdens zijn leven ontving hij nauwelijks enige erkenning, maar dat veranderde in de jaren ’60 toen witte bluesmuzikanten als Eric Clapton en John Mayall teruggrepen op zijn werk. Postuum werd Robert Johnson alsnog een ster. Volledig verdiend, want zijn beste werk is volstrekt uniek: donker, dreigend en hypnotiserend.
Zo ongeveer iedereen die ertoe doet heeft Cross Road Blues gecoverd. De bekendste cover is ongetwijfeld afkomstig van Cream, maar de mooiste is die van Elmore James.
I went down to the crossroad
fell down on my knees
I went down to the crossroad
fell down on my knees
Asked the lord above “Have mercy now
save poor Bob if you please”
Yeeooo, standin at the crossroad
tried to flag a ride
ooo ooo eee
I tried to flag a ride
Didn’t nobody seem to know me babe
everybody pass me by
Standin at the crossroad babe
risin sun goin down
Standin at the crossroad babe
eee eee eee, risin sun goin down
I believe to my soul now,
Poor Bob is sinkin down
You can run, you can run
tell my friend Willie Brown
You can run, you can run
tell my friend Willie Brown
(th)’at I got the croosroad blues this mornin Lord
babe, I’m sinkin down
And I went to the crossraod momma
I looked east and west
I went to the crossraod baby
I looked east and west
Lord, I didn’t have no sweet woman
ooh-well babe, in my distress
