Het is bekend, de grootste hit van 1967 (die tot een eind in 1968 voortduurde) was de platte versie van Release me door Jerry Dorsey, zich voor de gelegenheid en daarna noemende Engelbert Humperdinck, de naam van een serieuze Duitse componist. Maar om ons allen en ook de uitvoerenden daarbij (They cried all the way to the bank) te jennen waren er meer van dat soort ellendelingen. Ik presenteer u This is my song, geschreven door Charlie Chaplin.
De eerste commercieel bedoelde opname was van voormalige Goon Harry Secombe, die het helemaal niets vond, maar het publiek smulde er van.
Zijn versie moest wel uitgebracht worden toen Petula Clark er de nr. 1 mee haalde. Hij haalde nr.2. Petula vond het ook niks, maar ja, het publiek etcetera. Twee van deze verschrikkingen in de top-10, de Summer of Love.
Waarom wist ik dit destijds niet, dat de zangers het zelf een ramp vonden?
En Charles Trenet was boos omdat het volgens hem pikwerk was van zijn La romance de Paris:
Maar dat is veel duidelijker bij Max Steiner’s Theme from Now Voyager
Er komt meer ellende in deze serie, maar El Humpo doe ik niet, er zijn grenzen.
– Uitgelichte afbeelding: The cover art can be obtained from Warner Bros./Pye/Vogue., Fair use, https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=5792451
