(…)Met de verschuiving van diploma naar competentieprofiel wordt nu ook binnen de gezondheidszorg het paradigma van de competentiemens geïntroduceerd. Paradigma? Competentiemens? Waar gaat het in godsnaam over? Het gaat over niets minder dan over het mensbeeld dat door het Human Resources Management op de kaart werd gezet. Zij completeerden de competentieprofielen die in andere contexten waren opgedoken met een mensbeeld dat ze ontleenden aan de humanistische psychologie.
De HRM benadering ontstond in de bedrijfswereld, maar is intussen ook helemaal ingeburgerd geraakt in de ‘zachte sector’. Of stellen we beter dat de ‘zachte sector’ intussen gewoonweg ook een harde sector geworden is? Waar het HRM-paradigma van de competentiemens dan uiteraard onlosmakelijk mee verbonden is. Feit is in elk geval dat zorginstellingen anno 2018 als bedrijven worden benaderd en gemanaged. En dat praktijkmensen in binnen- en buitenland de nefaste en ontmenselijkende effecten van ‘medisch taylorisme’ aanklagen.
Een tekst uit Clinical Psychologist schetst kort hoe de competentiebenadering wortelt in de gedragspsychologie en de luchtvaartpsychologie ten tijde van de Tweede Wereldoorlog en vandaaruit haar weg vond naar andere velden.(4) Stelde de gedragspsychologie dat gedrag gebaseerd was op leerprocessen en dus bijgestuurd kon worden, dan vertrok de oorlogsluchtvaartpsychologie van de vraag waarin de uitvoerders van geslaagde missies verschilden van die van mislukte. De inzet was natuurlijk van de juiste man – begrijp de man met het juiste gedrag, met de juiste competenties – op de juiste plaats te krijgen. De droom was die van de perfecte match.(….)
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
