Van mijn zeer schamele zakgeld had ik het singletje van de Animals gekocht en ik was er blij mee, al klonk het anders dan op de radio: meer accent op het orgel dan de gitaren. Maar die radio was de middengolf en misschien klonk het daar juist anders dan op de plaat. Stereo was nog niet aan de orde.
En toen had Mike Allen op Caroline een gast in de studio, van wie ik nog nooit gehoord had.
“Hoe vind je het nou dat de Animals hier de hit mee hebben?”
“Ik heb geschreeuwd, gehuild – maar wat kan ik doen?”
Mike draaide het origineel tot troost en ik voelde mij schuldig dat ik de verkeerde versie had van dit uit de diepten klinkende lied. Het heeft nog jaren geduurd voordat ik de single van Nina Simone zelf had en de RVZ-top-20 kon indraaien.
En nu voel ik mij genept dat deze versie in die vermaledijde lijst van “Radio 2” voorkomt. Alsof het ooit een hit geweest is in Nederland. Alsof het past tussen al die rotzooi. Van pest in heb ik het niet opgenomen in mijn Zwarte Lijst en nu spijt het mij ook wel weer.
Baby you understand me now
If sometimes you see that I’m mad
Doncha know no one alive can always be an angel?
When everything goes wrong, you see some bad
But I’m just a soul whose intentions are good
Oh Lord, please don’t let me be misunderstood
Ya know sometimes baby I’m so carefree
With a joy that’s hard to hide
And then sometimes again it seems that all I have is worry
And then you’re bound to see my other side
But I’m just a soul whose intentions are good
Oh Lord, please don’t let me be misunderstood
If I seem edgy
I want you to know
I never mean to take it out on you
Life has its problems
And I get more than my share
But that’s one thing I never mean to do
Cause I love you
Oh baby
I’m just human
Don’t you know I have faults like anyone?
Sometimes I find myself alone regretting
Some little foolish thing
Some simple thing that I’ve done
Cause I’m just a soul whose intentions are good
Oh Lord, please don’t let me be misunderstood
Don’t let me be misunderstood
I try so hard
So please don’t let me be misunderstood
Don’t let me be misundersood, 1964. Het is overigens niet geschreven door Nina Simone, het is geschreven door Horace Ott, wiens verkering met Gloria Caldwell even op springen stond. Het is goedgekomen. Ook een verhaal.
