https://www.youtube.com/watch?v=DfQF-mbs4f4&t=1h16m45s
In 1990 was Derek Jarman stervende. Hij was gediagnosticeerd met AIDS, destijds een onherroepelijk doodvonnis. Zijn voorlaatste film, The Garden, volgt een homoseksueel stel dat wordt gearresteerd, gemarteld en uiteindelijk gekruisigd. De folterscene uit de film is wellicht wat minder expliciet, maar welbeschouwd net zo schokkend als de folterscene’s uit Pasolini’s Salò. The Garden bevat vrijwel geen dialoog en de verhaallijn wordt constant doorbroken met koortsige beelden die verwijzen naar de lijdensweg van Jezus: een opgehangen Judas (die wordt gebruikt als reclame voor kredietkaarten), een door agressieve fotografen achtervolgde Maria, een volstrekt passieve Jezus die lijdzaam toekijkt hoe de wereld naar de donder gaat.
De apocalyptische beelden worden afgewisseld met beelden van Jarman’s woning en tuin aan de kust van Kent, waar hij zich gedurende de laatste jaren van zijn leven terugtrok om te schrijven en zijn prachtige, unieke rotstuin te onderhouden. De tuin is een paradijs, een Tuin van Eden, een toevluchtsoord, zowel in de film als in Jarman’s leven.
The Garden is in de eerste plaats een schreeuw van woede. Woede om de ziekte zélf, om de reactie van de maatschappij, om de discriminatie van homoseksuelen en bovenal om het kosmische onrecht dat AIDS vertegenwoordigt: “So many friends dead or dying — since autumn: Terry, Robert, David, Ken, Paul, Howard. All the brightest and the best trampled to death — surely even the Great War brought no more loss into one life in just twelve months, and all this as we made love not war”.
De tekst uit het bovenstaande fragment is van Jarman zelf. Muziek van Simon Fisher Turner.
I walk in this garden
Holding the hands of dead friends
Old age came quickly for my frosted generation
Cold, cold, cold they died so silently
Did the forgotten generations scream?
Or go full of resignation
Quietly protesting innocence
Cold, cold, cold they died so silently
I have no words
My shaking hand
Cannot express my fury
Sadness is all I have
Cold, cold, cold you died so silently
Linked hands at four AM
Deep under the city you slept on
Never heard the sweet flesh song
Cold, cold, cold they died so silently
Matthew fucked Mark fucked Luke fucked John
Who lay in the bed that I lie on
Touch fingers again as you sing this song
Cold, cold, cold we died so silently
My gilly flowers, roses, violets blue
Sweet garden of vanished pleasures
Please come back next year
Cold, cold, cold I die so silently
Goodnight boys,
Goodnight Johnny,
Goodnight,
Goodnight.
