IM: De Koning danst niet meer… Willem de Jonge aka LRD 31/3/1955 – 14/4/2017

Le Roi Danse, één zeer gewaardeerd schrijver en redactielid is gestopt met dansen. Op 14 april jongstleden heeft hij zelfgekozen zijn laatste adem uitgeademd.

Het niet of nauwelijks kunnen ademhalen vanwege CF was niet langer draaglijk. Zijn levenslust, strijdbaarheid, liefde voor de mensen die nabij hem waren hebben hem altijd doen vechten. In november 2015 schreef hij, ondanks de minieme energie die hij nog had, zijn laatste stuk voor Krapuul.

Begin 2016 nam de gezondheid van Willem snel af, de infecties verhevigden en hij had beademing nodig. Hij gaf aan dat het einde voor hem nabij was, dat hij klaar was om afscheid te nemen. Later dat jaar kreeg hij nog een hersenbloeding te verduren waarbij hij aan zijn linkerzijde verlamd raakte.
Hij bleef nog wel twitteren.
Willem was een activist, pacifist en idealist die, ondanks dat de wereld om hem heen steeds verder afdreef van zijn ideaal, altijd bleef geloven in de grote ommekeer; de Revolutie! Zijn gedrevenheid, eigenzinnigheid en stijfkoppigheid waren inspirerend.
Ik zal dat altijd bij mij dragen.
(Ina Dijstelberge)

Het was nieuws dat er al tijden aan zat te komen en dan, zelfs na Willems hersenbloeding, toch niet aan de orde leek. De afgelopen jaren heb ik steeds gehoopt dat, als Willem ging zoals onvermijdelijk is, hij in ieder geval op de top van de berg het Land van Belofte kon zien. In 2017 lijkt dit nog verder weg dan vorig jaar. Hij kon niet meer wachten, dus is hij gegaan.
We moeten elkaar ontmoet hebben bij de introductie van de Rooie Flikkers in Nijmegen, 41 jaar en wat dagen geleden. Indirect, met mijn berichten uit de tweede hand, bij de Piersonstraat, 1981. En dan was hij na lang verblijf buitenslands redacteur geweest van Kleintje Muurkrant, en tenslotte Krapuul dus. Waarover hij naar eigen zeggen had liggen ijlen toen hij bijkwam van zijn beroerte vorig jaar.

Zijn kanttekeningen over Zen en anarchisme in de ruimen van Krapuul zijn nooit verder gekomen dan steeds een beginzin. Misschien is dat ook wel zen – en ze zijn allang in het grijs archiefje beland. Het ik is niet belangrijk, was de kern van die beginzinnen.
Ik citeer nog maar uit de Daodejing (naar Gerald Heard):

Wien de hemel niet verloren wil zien gaan wapent hij met compassie

De hemel zal Willem niet verloren laten gaan.
(AJvdK)

Willem was een fantastische gast. Werkelijk zeer verdrietig nieuws.

Gecondoleerd en sterkte.
(Jeroen van den Heuvel)

Le Roi Danse, aka LRD – en in het echte leven Willem geheten – heb ik nooit in het echt ontmoet. Maar zelfs uitsluitend via zijn artikelen op Krapuul en niet het minst via de chatbox die wij – aanvankelijk openbaar maar later besloten – als redactie hadden kreeg je al gauw door met een bijzonder mens te maken te hebben.

Je merkte met een zeer bevlogen persoon te maken te hebben met bijbehorend temperament, maar met ook een grote warmte, empathie en gevoeligheid. Goed gevoel voor humor ook. En met bijzondere ideeën over hoe de samenleving in elkaar zou moeten zitten. Iemand die enkele van mijn eigen denkbeelden wat dat betreft blijvend veranderd heeft.

Een man ook met een onvoorstelbare levenslust, die werkelijk tot het gaatje is gegaan, totdat het ècht, ècht niet meer kon door zijn ziekte. Zelfs toen hij niet meer goed kon zien en aan de beademing zat schreef, en toen dat niet meer ging tweette, hij nog enige tijd dapper door. Al veel eerder leek het diverse keren af te gaan lopen, maar tot zijn eigen en onze verbazing (en vooral vreugde) kwam hij dan toch weer terug.

Zoals gezegd, ik heb hem nooit in het echt ontmoet, maar voor de mensen die hem echt persoonlijk gekend hebben moet dit een nog groter verlies zijn dan voor ons. Iemand die je om raad kon vragen is niet meer.
(Laurent Bruning)