In dit interview legt Bob Dylan uit waarom hij de nummers op zijn laatstverschenen albums zo waardeert en wat ze zo bijzonder maakt. En dat ze met het gehele genre uit de hoofdstroom van het mediabeeld zijn verdwenen. Staat er een standard in die eeuwige strontvervelende topzoveelallertijden? Natuurlijk niet. Ik heb met mijn nominatie “vrije nummers” On the sunny side of the street er een keer ingekregen. Wat mij alsnog heel erg spijt.
Irivng Berlin, liedjes/tekstensmid extraordinaire – van White Christmas en het verfoeilijke God bless America. Maar ook van dit, What’ll I do dat kalm en waardig de wanhoop van voorbije liefde uitdrukt. Ook opgenomen door Bob Dylan, en u weet, dat is een aanbeveling.
Frances Alda, 1924. De oudste vindbare versie op YT, niet het origineel.
Linda Ronstadt met het orkest van Nelson Riddle, 1983
Gone is the romance that was so divine.
’tis broken and cannot be mended.
You must go your way,
And I must go mine.
But now tht our love dreams have ended…
What’ll I do
When you are far away
And I am blue
What’ll I do?
What’ll I do?
When I am wond’ring who
Is kissing you
What’ll I do?
What’ll I do with just a photograph
To tell my troubles to?
When I’m alone
With only dreams of you
That won’t come true
What’ll I do?
What’ll I do with just a photograph
To tell my troubles to?
When I’m alone
With only dreams of you
That won’t come true
What’ll I do?
De eerste versie die mij bekend was, The Peddlers, 1967, die wat Dylan “het vers” noemt overslaan, zoals gebruikelijk naar hij zegt, bij “moderne versies”.
