Dylancover du jour: If you gotta go – Si tu dois partir

The Liverpool Five – nooit van gehoord, en dat kan kloppen. Het waren Engelsen die een band vormden aan de noordwestkust van de VS waar zij de garagesound ten gehore brachten. Drie nummers, waaronder het Dylannummer in garagestijl. De eerste op de plaat uitgebrachte versie, 1965.

If you gotta go, go now begint op 5.29

De eerste Franse cover Si tu dois partir is van Claude François, de man aan wie wij My way te wijten hebben – 1966. Die versie is niet te vinden, de Fairportversie vind ik niet zo interessant en zij komen al met andere nummers langs. Dan gaan we naar het jaar van de punk, ook in Frankrijk.

C’est pas que je te demande
Que faire que tu ne jamais fais
C’est seulement qu’il fait trop tard
Et il fait trop noir pour trouver la porte
Mais si tu dois partir, vas t’en
Mais si tu dois partir, vas t’en
Si non, tu dois rester la nuit

C’est pas que je te demande
De prendre part dans ce jeu
C’est seulement je n’ai pas de montre
Comme toujours faire le par contre
Mais si tu dois partir, vas-t’en
Mais si tu dois partir, vas-t’en
Si non, tu dois rester la nuit

Tu sais j’aurais des cauchemars
Et aussi mauvaise conscience
Si je t’empeche de faire
Ce que vraiment tu espères
Mais si tu dois partir, vas-t’en
Mais si tu dois partir, vas-t’en
Si non, tu dois rester la nuit

Bijou, 1977

DE versie evenwel is die van Manfred Mann (daar zijn zij ook weer), 1965 – herhaling wegens enorm succes [intussen heb ik promotie gemaakt bij Verkwil, tot fascist zonder meer]. Dit was een van de vele nummers uit zijn tijd die niet mochten op de BBC – daar waren de zeezenders dan goed voor.

Listen to me, baby,
There’s something you must see.
I want to be with you, gal,
If you want to be with me.