Dave Van Ronk (het klinkt Nederlands, maar waar ligt Ronk vraag ik u af)*) was voor Bob Dylan een voorbeeld, zegt Dylan. Wat stem betreft kan ik het mij wel voorstellen.
Het origineel van het door Joni Mitchell geschreven nummer, onder de titel Clouds door Dave Van Ronk & the Hudson Dusters, 1967
Laatst maakte ik kennis met iemand die ik had moeten (kunnen) kennen “uit de jaren zeventig”, uit “de beweging”, ruim genomen (anti-koloniale beweging zal ik zeggen, want anti-imperialistisch is besmet).
Bij het afscheid zeiden we beiden dat het een leuke ontmoeting was geweest.
En toen ik achteraf nog even nadacht over dat afscheid schoot mij te binnen dat ik ongeveer dezelfde woorden gebruikt had, destijds, of beter: wij beiden, na een eenmalige liefdesnacht (het betreft verder, begrijpt u hopelijk, heel iemand anders). And if you care, don’t let them know, don’t give yourself away. Kan er nog of weer droevig bij worden. (Uit geheel andere overwegingen heb ik een tijdlang mijn radioprogramma in de nacht afgesloten met deze, de bekendste versie):
Judy Collins, 1967, in VK hit in 1970
Rows and flows of angel hair
And ice cream castles in the air
And feather canyons everywhere,
I’ve looked at clouds that way.
But now they only block the sun,
They rain and they snow on everyone
So many things I would have done,
But clouds got in my way.
I’ve looked at clouds from both sides now
From up and down and still somehow
It’s cloud illusions I recall
I really don’t know clouds at all
Moons and Junes and Ferris wheels,
The dizzy dancing way that you feel
As every fairy tale comes real,
I’ve looked at love that way.
But now it’s just another show,
You leave ‘em laughing when you go
And if you care, don’t let them know,
Don’t give yourself away.
I’ve looked at love from both sides now
From give and take and still somehow
It’s love’s illusions I recall
I really don’t know love at all
Tears and fears and feeling proud,
To say “I love you” right out loud
Dreams and schemes and circus crowds,
I’ve looked at life that way.
Oh but now old friends are acting strange,
They shake their heads, they say I’ve changed
Well something’s lost, but something’s gained
In living every day.
I’ve looked at life from both sides now
From win and lose and still somehow
It’s life’s illusions I recall
I really don’t know life at all
I’ve looked at life from both sides now
From up and down, and still somehow
It’s life’s illusions I recall
I really don’t know life at all
It’s life’s illusions I recall
I really don’t know life
I really don’t know life at all
*) Zoek en gij zult vinden: het is een plaats in Frans-Vlaanderen, deel van de loopgraven van de Grote Oorlog, en logischerwijze leverancier van een Nederlandstalige achternaam
