Eerlijk gezegd kende ik dit niet tot ik het singletje cadeau kreeg van een gewaardeerde inzendster bij Krapuul, op eerlijk vinyl van vijftig jaar geleden. Vijftig? Ja echt. Went het ooit?
Trea van der Schoot heette ze, maar voor haar onontkoombare internationale doorbraak werd het Dobbs. Maar noch internationaal noch in Nederland zelf brak zij door, op de Ploem ploem jenka na. Nu zit ik met dit singletje in mijn handen en zie Trea en merk op dat ik destijds helemaal niet het idee had “knap meisje, die Trea”, zoals nu wel. Dat heb ik vaker met foto’s van vroeger. Ik werd toch al te vaak uitzichtloos verliefd, stel je voor (tja, stel je voor dat het iets zou geworden zijn met Deze of Gene).
Nou ja, Trea was natuurlijk ook te oud voor mij, kan ik ook weer bedenken. Maar beelden en ervaringen van een halve eeuw overspoelen wat je toen vond.
Er werd nog beschaafd Nederlands op zo’n plaatje gezet en dan het hele orkest – het herinnert aan wat er achter zangeressen of zangers Van Elders weerklonk, Dusty Springfield, Gene Pitney, noem maar op, plotseling wordt het in de tijd geplaatst. Geschreven en gecomponeerd door J. Portengen en L. Post, 1965.
