De afgelopen maanden is de toon van VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra verhard. Onderdeel hiervan is zijn oproep meer samen te werken met dictators. Maar in hoeverre is dat nieuw beleid?
In een artikel in het Liberaal Reveil pleitte Zijlstra onlangs voor meer samenwerking met ‘ongemakkelijke partners die strategisch gezien nodig zijn om onze belangen te borgen’. Hij legt in het artikel ook uit wat hij bedoelt met ‘ongemakkelijke partners’, het gaat daarbij om ‘autoritaire of ondemocratische regimes’, met name aan de buitengrenzen van Europa.
In een interview met de Volkskrant voegde Zijlstra hieraan toe dat wat hem betreft Nederland moet ‘ophouden met het opgeheven vingertje landen aan te spreken’. Het leidde tot felle kritiek van onder andere de PvdA. Fractievoorzitter Diederik Samsom noemde de uitspraken ‘onverantwoord, kortzichtig en contraproductief’.
Maar in de praktijk verschilt de opstelling van de PvdA nauwelijks van de woorden van Zijlstra. Dit leidde bijvoorbeeld in 2010 en 2011 bij de revoluties in Tunesië en Egypte tot gênante momenten voor de partij. De partijen van de dictators Ben Ali en Mubarak waren namelijk tot januari 2011 lid van de Socialistische Internationale en zusterpartijen van de PvdA.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Max van Lingen spreekt op het Marxisme Festival:
Zaterdag 16 mei met Abulkasim Al-Jaberi (Back to Palestine): Kan Palestina bevrijd worden?
Zondag 17 mei: Rusland, Oekraïne en het Westen: terugkeer van de Koude Oorlog?
