Vroeger was alles beter, in elk geval de Kamervoorzitters

Kamervoorzitter Anouchka van Miltenburg heeft voor de zoveelste keer weer eens laten zien de rol van volksvertegenwoordigers en haar rol als voorzitter ervan niet serieus te nemen, door ‘much ado about nothing’ te verzuchten bij de hoofdelijke stemming van het gasdebat gisteren. De microfoon stond echter nog open, waardoor ze deze respectvolle houding ten aanzien van de volksvertegenwoordiging wereldkundig maakte.

Gisteren bekeek ik nog de documentaire over Marcus Bakker bij Andere Tijden, over volksvertegenwoordigers die hun vak serieus namen gesproken. Men liet er het fragment zien waar Marcus Bakker de zojuist aangetreden premier Van Agt uitlegde ‘dat hij daar toch echt niet hoorde te zitten’ als hij niks te zeggen had. (zie trailer )

Dat had Van Miltenburg ook allang eens toegevoegd moeten worden. Het is sowieso een prettig tijdverdrijf je voor te stellen hoe Bakker de vloer aangeveegd zou hebben met allerhande rechts tuig dat heden ten dage de Tweede Kamer bevolkt.

Is het ‘t romantisch filter der tijd, of hadden politici toen toch echt nog wat meer niveau dan tegenwoordig? Zelfs zo’n Van Agt, aan wie ik destijds toch een gloeiende hekel had (maar die zich heden ten dage zeer gerehabiliteerd heeft wat mij betreft door zijn stellingname ten aanzien van Israël en de onderdrukking van de Palestijnen) leek in elk geval wel iemand die tenminste wist waar hij het over had, ook al was je het niet met hem eens.

Maar goed, Marcus Bakker was dan ook iemand die hoogstpersoonlijk in het verzet had gezeten tijdens de Tweede Wereldoorlog, terwijl om hem heen zijn vrienden werden afgemaakt. Als je dat doorstaat ben je wel iemand met inhoud en karakter. Niet dat de man feilloos was, de loyaliteit aan de Sovjet Unie nota bene onder Stalin is natuurlijk een enorme inschattingsfout geweest.

Hans Wiegel draafde ook nog op in de documentaire over Bakker, maar zelfs de VVD was vroeger trouwens zo kwaad nog niet. Zo kunnen we Wiegel in onderstaande video op 3.04 (tijdens de verkiezingscampagne van 1977) horen zeggen:

“…dat wij van opvatting zijn, dat het komend kabinet alles op alles zal moeten zetten om een stelsel van sociale zekerheid veilig te stellen. Dat we een plicht hebben in dit land te zorgen voor een toekomst voor de mensen die zonder steun van anderen er niet kunnen komen, dat we de plicht hebben hun positie veilig te stellen.”

Dat is nog eens wat anders dan die participatiemaatschappij van Rutte, het zou Wiegel heden ten dage op de linkervleugel van de PvdA positioneren.

Ten slotte werd ex-Kamervoorzitter Dick Dolman nog geïnterviewd over Bakker. Op zijn minst de Kamervoorzitters waren vroeger heel wat beter.