Verplichte ongelezen lectuur

In Nederland zijn er veel organisaties op het gebied van mensen- en burgerrechten. Er zijn mensenrechten- en hulporganisaties, anti-racismebureaus en talloze meldpunten. Er verschijnen boeken over het lot van mensen in landen waar onderdrukking normaal is en over misstanden in onze samenleving. De meningen daarover zijn verdeeld. Sommigen zien bijvoorbeeld in een aanklacht tegen racisme het bewijs van hun onderdrukking. In Zuid-Afrika, ooit het beloofde land voor Nederlandse emigranten, wordt de blanke minderheid, die onder de Apartheid de zwarte meerderheid lange tijd met veel geweld onderdrukte, door sommigen voorgesteld als het slachtoffer van terreur en onderdrukking. Dat er in het tegenwoordige Zuid-Afrika veel mis is zal niemand betwijfelen, maar dat de blanken een homogene minderheid zijn die door de staat systematisch wordt onderdrukt is een ideologisch en politiek standpunt.

Het nieuwste boek van Tweede Kamerlid Martin Bosma — ik heb het niet gelezen dus ik zal u vele voetnoten besparen — gaat onder meer hierover en heeft de afgelopen week nogal wat discussie los gemaakt. Het boek is vooral een aanklacht tegen links net als zijn vorige boek. Partijbaas Wilders zei dat het een “fantastisch” boek was en dat Afrikanen blij mogen zij dat ze nog niet allemaal aan de terreur van de islam onderworpen zijn. Er zijn natuurlijk al enkele recensies en kritieken verschenen, waarbij dan weer de vraag ontstaat of je zonder het boek gelezen te hebben wel recht hebt om kritiek op het boek, of de recensies en kritieken, te geven. Logisch, zou je denken als je bijvoorbeeld journalist bent, want alleen als je het gelezen hebt kun je er inhoudelijk op reageren. Een boekrecensie zonder het boek gelezen te hebben is geen boekrecensie. Dan helpt het ook als je iets van het onderwerp af weet.

Aan de andere kant is iedereen natuurlijk vrij om een mening te hebben. Volgens Bosma zijn de Afrikaners een minderheid in eigen land en staat Nederlanders hetzelfde lot te wachten. Het gedachtegoed van de auteur, volgens sommigen de ideoloog van de PVV, is alom bekend en dit is niet het eerste boek dat hij heeft geschreven. Bosma heeft al eerder te kennen gegeven hoe hij aankijkt tegen Zuid-Afrika, waar hij wel eens op vakantie gaat. Hij is voorzitter van de parlementaire commissie van de Taalunie, waarin hij pleitbezorger is van het Afrikaans. Bosma heeft geen werkrelatie met de Afrikaanse Taalraad (ATR), de Zuid-Afrikaanse partner van de Taalunie. De ATR vindt de houding van de PVV tegenover moslims onacceptabel, want de taal wordt ook door moslims gesproken. Daarnaast adverteert Bosma voor Orania, waar alleen de erfgenamen van Hendrik Verwoerd en geen kleurrijke Afrikanen wonen. Het is binnen de regenboognatie een exclusieve enclave, waarin identiteit en cultureel erfgoed tegen de rest van de multiculturele wereld verdedigd wordt.

Volgens Martin Bosma was Zuid-Afrika een leeg land toen de eerste Nederlanders daar aankwamen en zijn de zwarte Zuid-Afrikanen van nu de eigenlijke allochtonen, omdat de van oorsprong Nederlandse autochtonen er gewoon eerder waren. Zulke versies van de geschiedenis hoor je ook wel eens uit de VS en Israël en andere landen, waar de oorspronkelijke bevolking is onderworpen, weggejaagd of vermoord en een paar eeuwen later eigenlijk nooit had bestaan, toen men landde aan de kusten van nog onbekende gebieden. Bosma noemde tijdens zijn boekpresentatie ter vergelijking “banjerden er wat nomaden rond”, voordat de eerste blanken zich vestigden in Amerika. De officiële wetenschappelijke lezing is dat er in die tijd 2,1 miljoen Indianen leefden in het gebied dat nu de VS vormt. De andere realiteit is dat de mythe dat Zuid-Afrika grotendeels leeg was toen de blanken er zich vestigden de ideologische basis was van het Apartheidsregime.

Je veegt tegenwoordig de historische onderzoeken en feiten gemakkelijk van tafel door te suggereren dat geschiedenis en wetenschappers politiek gekleurd en gemotiveerd zijn en het niet onderkennen van jouw versie van het verhaal als demoniseren, landverraad en volksverraad weg te zetten. Het boek gaat vooral over het verwijt aan links voor hun steun vanuit Nederland aan het ANC, dat volgens Bosma c.s. een criminele, terroristische organisatie is, en daaropvolgende linkse medeplichtigheid aan de misdaden en terreur van het ANC. Hij gaat zelfs zover door mensen woorden in de mond te leggen en hun gefingeerde uitspraken als bron te vermelden. Het Kamerlid Bosma zegt vijf jaar te hebben gewerkt aan het boek; vijfhonderd pagina’s dik waarin tweeduizend bronvermeldingen staan. Enkele deskundige historici hebben toegezegd het boek tegen het licht te zullen houden.

Voor mij zijn dat allemaal redenen om Bosma’s nieuwe boek niet te hoeven lezen. Zijn standpunten zijn nagenoeg bekend en zijn bronnen dienen vooral om zijn mening te onderbouwen, niet noodzakelijk als wetenschappelijk bewijs. Uit de eerste samenvattingen van derde hand komt ook naar voren dat het uit veel aanklachten bestaat in de categorie Fortuynisme en het eeuwige verwijt aan links het schone Nederland te bevlekken met vreemde invloeden. Er was zelfs een lovend stukje van een voormalige Rabobankdirecteur, nu biefstukboer in Uruguay, op het blog van Joost Niemöller. Hij had het nog niet gelezen, maar had meerdere exemplaren van het boek besteld en vond dat iedereen het gelezen moest hebben, want alles wat erin stond was al een keer verteld. Mensen die het niet lezen willen gewoon niet luisteren en niet begrijpen. Inderdaad en dat wil ik ook niet.

2 gedachten over “Verplichte ongelezen lectuur”

  1. Pingback: Verplichte ongelezen lectuur | wltrrr

  2. Pingback: Martin Bosma, voor al uw sprookjes | Eriks Gaap

Reacties zijn gesloten.