Tony Blair maakt geen kans op vervolging door het Internationaal Strafhof – International Criminal Court (ICC). Toch is hij samen met George W. Bush aanstichter van de grootste oorlogstragedie van de 21e eeuw: de Irakoorlog in 2003. Die is begonnen onder valse voorwendsels. Zo zou de Irakese leider Saddam Hoessein in het bezit zijn van massavernietigingswapens. De oorlog heeft mogelijk aan meer dan een miljoen mensen het leven gekost; officiële westerse schattingen noemen ruim 650.000 doden (Wikipedia).
Om dergelijke oorlogsmisdaden zoveel mogelijk te voorkomen was even tevoren na lang bakkeleien het ICC, gevestigd in Den Haag, in 2002 opgericht. Het doel ervan is om individuen te kunnen vervolgen voor genocide, oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. De VS bleef buiten de organisatie. Het risico op strafvervolgingen was voor veruit de meest imperialistische natie ter wereld waarschijnlijk te groot. 124 staten waaronder de EU-landen en veel Afrikaanse landen voegden zich wel bij de organisatie.
Sinds 2002 zijn er echter alleen Afrikanen veroordeeld. Die selectieve aanpak pikt een aantal Afrikaanse leiders niet meer. Zuid-Afrika, Burundi en Gambia hebben aangegeven uit het ICC te stappen. Helaas betekent dit een terugval op de weg naar een wereld met meer gerechtigheid. Maar zolang Amerikanen zonder risico op een beklaagdenbank oorlogsmisdaden kunnen blijven begaan en zolang Tony Blair niet wordt aangeklaagd, valt de Afrikanen weinig kwalijk te nemen. George Orwell constateerde in Animal Farm weliswaar al dat sommigen meer gelijk zijn dan anderen, maar het ICC is er juist om iedereen gelijkelijk te kunnen berechten. De perceptie van veel Afrikanen is nu dat het Hof gestuurd wordt door westerse belangen. Valt daar iets tegenin te brengen?