Vandaag zestien jaar geleden, een martelaar die nog wel eens vergeten dreigt te worden: Jean-Charles de Menezes, afkomstig uit Minas Gerais in Brazilië, woonachtig en werkend in Londen. Het flatgebouw waarin hij woonde werd in de gaten gehouden door geheime politie, die op zoek was naar verdachten van de aanslag op de Londense metro op 5 juli 2005.
Daar komt hij naar buiten. Hij heeft een koperkleurige huid, zwart haar en, zo wordt het omschreven, “Mongools aandoende ogen”. Hij wordt gevolgd, hij heeft haast om naar zijn werk te gaan. Rent naar het metrostation, checkt in en haalt nog net het gereedstaande rijtuig.
Maar degenen die hem volgen halen ook die metro.
En een van deze mannetjes werkt Jean-Charles tegen de grond en schiet hem door zijn hoofd.
Er zijn nogal wat getuigen van deze moord, dat krijg je in een Londense metro.
En het is nogal snel duidelijk dat hij niet de gezochte vermeende terrorist is. Of er zelfs maar uiterlijke gelijkenis is, is ook niet terzake. Hij is dood.
Het eerste verhaal van het “he ain’t no angel”-type was dat hij niet had ingecheckt voor de metro, maar over het poortje was gesprongen. Een zwartrijder! Ja, als je die doodschiet is het altijd wel een beetje gerechtvaardigd, nietwaar.
En ook nu nog waart er een vergelijkbaar verhaal rond. Zijn verblijfsvergunning was verlopen, dus hij was “illegaal”. Kijk, dan is er maar één ding dat je te doen staat, nietwaar, als ongeüniformeerde agent die hem voor iemand anders hield.
Als hij “illegaal” was, hoe kon hij dan in een Londense flat wonen en in die stad werken?
Zijn familie eiste in ieder geval een schuldbekentenis vanwege de opsporingsdiensten en liefst vervolging van de moordenaar. Maar – ook dit is herkenbaar – daar is nooit iets van gekomen. Een commissie waarvan de Most Honourable Sir Keith Starmer KCB QC lid was heeft zelfs maar de gedachte dat de politie en hun gewapende assistenten iets fout gedaan zouden hebben van de hand gewezen.
Zo word je Sir KCB. En leider van een hoognodig van linkse elementen te zuiveren Labourparty.
We zijn zestien jaar verder, en in ieder geval is er een duidelijke mondiale bewustwording van racistisch geweld van het staatsapparaat ontstaan. Of die nu sluimert, we moeten het zien. De BlackLivesMatter-beroering gaat op een lager pitje door.
Maar laat Jean-Charles de Menezes, op grond van zijn uiterlijk door de staat doodgeschoten in de Londense metro, niet vergeten zijn.
- Uitgelichte afbeelding: Fair use, https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=2453847
