Kuddegedrag

Men zou het ’tijdgeest’ kunnen noemen, maar tegenwoordig wordt er toch geschermd met het ‘out of the box’ denken, niet de platgetreden de paden op de lanen in volgen? Maar als de toon eenmaal is gezet, volgt het koor. Dat was vroeger zo en is heden ten dage niet anders.

Een individuele moslim moet allereerst geplaatst worden voor een principiële keus vóór de democratische rechtstaat. De democratische rechtsstaat staat namelijk op het spel, en de interpretatievrijheid van aan de rechtsstaat loyale moslims ook. (Bron)

Leest men het koor van de reacties op het bovenstaande artikel, dan is waarschijnlijk duidelijk waar ik op doel. Dit zijn enige reacties, die in 2006 geschreven zijn.

Ik vind daarom dat moslims tot nader order geen stemrecht zouden moeten hebben in Westerse landen.
Dat is moeilijk te verwezenlijken denk ik, en daarom moet er een uitzonderingstoestand worden uitgeroepen, om te voorkomen dat wij Europa gewoon uit handen geven.

Een andere reactie.

Dus ze moeten niet de kans krijgen om langs democratische weg de sharia in te doen voeren, of zelfs wetten te doen aanpassen aan hùn verlangens.
Anders kunnen we net zo goed met z’n allen naar Arabië emigreren…

Wat er onlangs in Enschede gebeurde, is dan ook niet verwonderlijk, na jarenlange hetze tegen moslims. Daar draagt de regering een groot deel aan bij, want die zet de toon. Met droge ogen is niet te beweren, dat racisme (bijna) niet in Nederland voor komt, daarentegen in België wel.

Feitenvrij de onderbuik bedienen is in mijn opinie misdadig.

In april verschenen op de zelfverklaarde conservatieve opiniesite Jalta twee stukken van de hand van Bart Schut. Het eerste was een soort making-of met als titel ‘Hoe massaverkrachtingen door Marokkaanse troepen tijdens WOII de censuur niet overleefden’ en fungeerde als ronkende aankondiging van het tweede stuk: ‘Marocchinate’ in Duitsland – De vergeten vrouwen van Freudenstadt. De publicatie viel samen met het 70-jarig jubileum van de inname van het Zuid-Duitse stadje door geallieerde troepen. In de stukken worden massaverkrachtingen beschreven die nooit eerder aan het licht zouden zijn gebracht. De artikelen zetten de Marokkaanse soldaten die aan geallieerde zijde meevochten weg als oorlogsmisdadigers, als mensen die het amper waard zijn te herdenken. Daarmee wordt de reputatie van bevrijders die tegen de nazi’s vochten besmeurd. En het hele verhaal klopt niet. (Bron)

Maar het achterhouden van informatie evenzeer.

“Was mir selbst auch unbekannt gewesen war, waren die Vergewaltigungen der GIs, die eigentlich nach dem gleichen Schema auch abgelaufen sind; also die meistens Hausdurchsuchungen gestartet haben, dann haben sie geplündert, Essensvorräte mitgenommen, Wertsachen, Souvenirs und dann eben sehr häufig auch gemeinschaftlich sich über die Frauen hergemacht. Und das konnte dann auch alle Frauen treffen.” (Bron)

Aan het woord is de historicus Miriam Gebhardt. Zij laat zien, dat niet alleen de Russen verkracht hebben, maar ook de Amerikanen. Waarbij zij expliciet zegt, dat nog lang niet alles duidelijk is, wat er aan het einde van de tweede wereldoorlog is gebeurd. Dat is voor haar een feit, waarbij Bart Schut zijn mening als voldongen feit presenteert. Een hemelsbreed verschil.

Gebhardt heeft ’t over ‘gemeinschaftlich’; als een groep gingen de soldaten tekeer. Maar de oorsprong ligt in de woorden. Haatzaaien is een woord, wat bij die woorden past. Feitenvrij en ‘onder de pet houden’ passen daar ook goed in.