Vorig jaar zomer ging Israël voor de zoveelste keer ‘los’ op de vrijwel weerloze bewoners van het getto van Gaza die geen kant op konden.
Tot vreugde en onder aanmoedigend gejoel en getier van het rioolrechtse geteisem in dit land.
Alsof het allemaal nog niet erg en gewelddadig genoeg was krijste Bart Schut, het #ikbeneenjood jankertje dat er een dagtaak van heeft gemaakt mensen uit te schelden voor antisemiet en jodenhater, op Twitter dat Nederland na het neerhalen van MH17 in Oekraïne ‘full Gaza’ zou moeten. Een tweet die de lafbek later overigens veranderde in een pleidooi voor het collectief straffen – ook dat is een oorlogsmisdaad – van mensen die part noch deel hebben gehad aan het drama met MH17.
Gaza, zomer 2014: ruim tweeduizend mensen verloren het leven waaronder meer dan vijfhonderd kinderen.
De Nederlandse mensenredder Henk Zanoli stuurde uit protest zijn onderscheiding ‘Righteous among Nations’ retour afzender.
Er kwamen berichten over het door Israël doelbewust treffen van hele families – hetgeen volgens alle normen en maatstaven van deze wereld genocide is – alsook over het schieten door sluipschutters op kinderen en hulpverleners.
Tevens zijn er berichten dat Israël clusterbommen heeft gebruikt in de moordcampagne tegen de bewoners van Gaza. De vliegtuigen die boven de stad hun dodelijke ladingen afschoten en dropten waren voor veel Israëli’s een bron van vermaak.
Bij Sderot met bier en chips juichend en klappend toekijken hoe er genocide gepleegd wordt in plaats van naar Jeruzalem te marcheren en de oorlogsmisdadigers aan de haren uit hun hoofdkwartieren te slepen en te berechten voor hun misdaden.
In Nederland bracht Israëls propagandacompagnie CIDI haar antisemitismemonitor uit.
Net als met de overige propaganda van die club, veeg ik ook aan dat verhaal uit de club van Voet, de voormalig roddeljournaliste uit het concern dat ooit over ‘het joodse vraagstuk’ schreef en die het naar eigen zeggen betreurde een platgereden fascist nooit te hebben gekend, bij wijze van spreken mijn reet af. Verspilling van tijd en energie om die rotzooi verder te lezen.
Maar één ding trof me bij een vluchtige beschouwing wel.
Op pagina 8 van dat werkje staat onder het kopje ‘Gaza ’14’ de zinsnede:
CIDI registreerde tijdens de Israelische actie in de Gazastrook in totaal 81 antisemitische meldingen
(met tweets 105).
(Wie geïnteresseerd is in de CIDI-bagger mag zelf de link opzoeken, ik ga dat niet aanmoedigen).
Genocide, oorlogsmisdaden, de moord op meer dan 500 kinderen, schieten op hulpverleners gereduceerd tot ‘de Israëlische actie in Gaza.’
Wat is eigenlijk precies het fundamentele verschil in mentaliteit tussen degenen die wat vorig jaar zomer de bewoners van Gaza is aangedaan reduceren tot ‘de actie’ en die familie in Frankrijk waarvan pa een andere monsterachtige misdaad tot de dag van vandaag blijft reduceren tot een ‘detail?’
De vraag stellen is hem beantwoorden lijkt mij zo toe.
